pod czujnym okiem pana Witka, sprawdzamy możliwości swojego ciała. Poprzez ćwiczenia ruchowe - uczymy się siebie.
Wydawałoby się, to takie zwykłe zajęcia gimnastyczne. Chodzimy, naśladujemy swoje gesty, wydajemy z siebie różne dźwięki. Trochę wstydzimy się siebie, trochę wstydzimy się naszych trenerów. Śmiejemy się z siebie i z kolegów, bo to czasem bardzo śmiesznie wygląda - ten nasz nieporadny "taniec".
Ale okazuje się, że to działa! Okazuje się, że nasze ciało może o wiele więcej, niż nam się wydawało. Już nie boimy się dziwacznie wygiąć albo śmiesznie skulić czy turlać po ziemi. Już nie boimy się, co powie koleżanka, która na nas patrzy. Chcemy się pobrudzić, zmęczyć, wysilić.
Zaczynamy sobie ufać. Ufamy swoim ciałom.
My - to dźwięk i ruch razem.
Robimy ćwiczenie z zawiązywaniem oczu. Przez pół godziny jesteśmy w ciemnościach. Jesteśmy tym, co słyszymy. Jesteśmy niepewnym gestem, kulawym krokiem, sprawdzającym dotykiem. Jeśli chcemy - możemy być lasem lub wieczornymi odgłosami z otwartych okien z bloku.
To jest dopiero muzyka! Nie są nam potrzebne żadne instrumenty - gramy na nas samych - BO MUZYKA JEST W NAS!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz